2 januari 2012, een lange reisdag

Gisteren werd ik op internet eruit geknald, vandaar dat de foto's er niet bij zaten. Nu wel. We waren even vergeten dat heel veel landen nog Nieuwjaar moesten vieren, waaronder de USA b.v., dus het was giga druk. Inmiddels zijn ze toegevoegd.
Vanmorgen liep de wekker om 05.30 uur af. Claire zou me wakker maken, maar ik was om 5 uur al uit bed. Ik heb altijd zo iets dat ik bang ben om me te verslapen. Het was even snel wassen, aankleden en het restantje in de koffer gooien. Koffie drinken en zo dat moest maar in het vliegtuig gebeuren. Ik ging weg met een lekkere regenbui en onderweg naar het vliegveld kregen we te horen dat Christchurch weer getroffen was door een aardbeving van 5.5. Dat zijn toch geen naschokken meer. Ik geloof dat er in 24 uur tijd zo'n 42 schokken zijn geweest. Het is voor Robert en Yvette wel een zorg, want ook zij volgen dit natuurlijk. Helaas, kun je er niets aan doen.
Nelson heeft een gezellig vliegveldje, wel 1 uitgang en je moet gewoon je voorganger volgen, dan kom je vanzelf in het juiste vliegtuig. We hebben afscheid genomen en bedankt voor de ontzettend fijne tijd die we gehad hebben. Zoals ik al schreef was dit een heel andere beleving dan in Frankrijk. Veel intenser.
Het was wel een vliegtuig waar 50 mensen in konden en het zat niet eens vol. Een tweemotorig propellor vliegtuig. Het deed me denken aan een van mijn eerste vakanties 35 jaar geleden. Toen heb ik ook in zo'n ding gezeten. Op zich zat het goed en het was maar een uur en een kwartier.
In Auckland stormde en regende het. Het weer ligt hier helemaal op zijn kop. Gelukkig ging ik met een groter vliegtuig, dus heb je minder last van de wind. Om half 12 vertrokken we en om vijf uur was ik in Singapore. Een vlucht van een kleine 11 uur. Even je vriendin met haar gezin opzoeken. En dan moet ik nog van Singapore naar Amsterdam. Dat is 13,5 uur. Gelukkig heb ik nog een paar dagen te gaan om bij te komen.
Het was razend druk op het vliegveld. Er waren 3 vliegtuigen tegelijk aangekomen, waar zo'n kleine 1.000 mensen uit kwamen en dat moest allemaal door de douane. Dat duurde dan ook behoorlijk lang. Bij de hotelshuttels was het helemaal een drama. Er was een wachttijd van ruim een uur. Ik vroeg hoe lang het duurde voordat je een taxi had. Dat was 5 minuten, maar dan moest je met 5 personen zijn. Ik heb de mensen achter me aangesproken en die voelden er ook voor om met de taxi te gaan. Dus ik op stap met twee Zweden en twee Australiers. Het was een leuke rit en ik vond het gelijk al een leuke stad. Heel schoon, mooi, met veel bloemen en bomen. De weg naar het centrum was net alsof je over de boulevard in Cannes reed. En hoe verder de stad in hoe moderner het werd. Morgen ga ik de hop of hop on doen. Kan ik zelf op- en uitstappen waar ik wil, om op deze manier een eerst indruk op te doen. Het weer is in ieder geval goed. Heerlijk, weer die warmte en lekker op een terrasje zitten. Ook hier was het slecht. Ze hadden een paar dagen geleden ook overstromingen in de stad gehad. Misschien heeft het allemaal te maken met het El ninho jaar. Dan zijn er veel meer extremen.
Zo. nu ga ik naar bed, want ik ben het helemaal zat.