Lake Victoria
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els
24 December 2012 | Tanzania, Musoma
Het begon goed. We bezochten een soap stone fabriek. Dit is een bepaalde soort (zachte) steen, waar je allerlei dingen van kunt maken. Mooie sculpturen, schaakstukken, enz. Eerst hakken, dan schuren en verven. Er was ook een winkeltje bij. We hebben daar wat gekocht. Echt leuk. Nadat iedereen had ingekocht vervolgden we onze weg. Echter, dat duurde maar kort. Een enorme knal tegen de bus. Ja hoor, een aanrijding. Dat kon ook niet anders. Er wordt hier zo hard en slecht gereden. Een busje had onze truck geramd. Gelukkig viel de schade mee. Er was een ijzeren stang tegen de truck gekomen. Ze hebben het onderling geregeld door geld te geven, zodat we verder konden.
Na enkele uren kwamen we bij de grens. Eerst exit Kenia, dan income Tanzania.
Een Australisch stel had de verkeerde visa en moesten achter bijven. We hebben ruim een uur gewacht voordat alles geregeld was. Toen naar de andere grens. Weer een probleem. Florence moest ineens 200 US Dollar betalen voor een visum wat ze al had (een beetje corruptie is hier heel gewoon). Dat heeft ze niet gedaan. Uiteindelijk mochten we de grens over. Dat hebben we geweten. De truck werd met stenen bekogeld. De bevolking hier is erg agressief naar blanke toeristen. We mochten ook absoluut geen mensen fotograferen, zelfs onze camera's niet meenemen als we gingen shoppen of wandelen.
Eindelijk waren we bij Lake Victoria. Dit is een immens groot meer, eigenlijk een binnenzee. Het deed een beetje Caribbeanachtig aan. Stranden met palmbomen en zo.
Nadat we onze tenten hadden opgezet in de snikhitte zijn we met Sarah, de Zwitserse en Florence het dorp in gegaan. We durfden dit aan omdat Florence zwart is en wij dachten geen problemen te krijgen. Maar wat gebeurt er? Op een gegeven moment zegt ze dat ze nog wat moest regelen en liet ons alleen. We zijn richting meer gelopen en weer die agressieve mensen, vooral vrouwen. Schelden, middelvinger opsteken enz. Mannen floten je na. We voelden ons echt niet op ons gemak. We zijn dus maar teruggegaan naar het kamp. Onderweg wilden we ergens wat drinken en dat werd gewoon geweigerd. Ook kwamen we nog een paar mannen op motoren tegen met giga geweren (daar konden ze wel een olifant mee doden).
Dat was nog niet alles.
Toen we terug waren stond iemand van de douane ons op te wachten. Hij wilde onze paspoorten hebben, want er was iemand die fraude had gepleegd. Dus Florence met iemand (als bescherming) van onze groep naar het douanekantoor. Het zal je maar gebeuren dat je je paspoort niet terugkrijgt. Het duurde zo lang voordat ze terug waren dat we zijn gaan slapen. Hoewel slapen, dat kwam er niet zo van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley