Serengeti National Park

De kaart geeft Serengeti niet aan. Logisch. Dit park is net zo groot als Noord Ierland, 12.000 vierkante meter. Ik heb dus de plaats genomen wat het dichtst bij onze campsite ligt.
De groep werkt niet meer. Ik heb Florence verteld dat ze een groepsindeling moet maken en taken moet verdelen. Ze is veel te lief, maar ook nog een beetje jong (23). Er zijn er maar een paar die de benen onder hun lijf vandaan lopen. Daarnaast vertrekken we veel te laat (zoals voorspeld). Nu ook weer.
Zoals gewoonlijk nog wat inkopen gedaan. Het is verbazingwekkend hoe overbevolkt en smerig de dorpen en steden zijn. En zo veel kinderen. Je ziet kinderen van 5/6 jaar hun broertje/zusje op hun rug meezeulen. En ze blijven maar lachen en zwaaien. 5, 6 of meer kinderen per echtpaar is hier heel normaal.
Gelukkig hebben we nu de bewoonde wereld verlaten en dat blijft ook een paar dagen zo. Mensen maken plaats voor dieren.
Vlak voorbij de ingang van het Serengeti National Park hebben we geluncht. Bavianen en groene meerkatten stalen de show. Dat was echt lachen. Niet schrikken van de foto's. Het blijkt een vruchtbaar jaar te zijn.
Na de lunch zijn we naar ons kamp gereden, heel rustig. We zaten namelijk al in het park en overal waren dieren. Dit landschap is toch anders dan wat we tot nu toe gezien hebben. Het is veel groener, en daardoor een andere vegetatie. Ook waren er een aantal andere dieren, zoals de klipdassies (rotsmarmotten). Maar ook weer leeuwen, jakhalzen, hyena's.
Het werd al donker toen we terug reden naar het kamp. Het eten stond al klaar. We hebben met z'n allen nog nagepraat bij het kampvuur en vroeg naar bed. Ik moest de andere morgen om half 5 op.