de tweede dag

Ik had geschreven dat ik om 03.30 uur klaar wakker was. Klopt. ik heb mijn bericht geschreven en daarna kwam ik weer niet in slaap. dus slaappillen geslikt. totdat ik om 09.00 uur vanmorgen op slag wakker werd doordat er iedere keer geprobeerd werd om in de kamer te komen. ik dacht dat het nog een uur of vijf was in de morgen. ik ging dus maar even kijken en toen bleek dat de schoonmaakdienst voor de deur stond. het bleek al negen uur te zijn. Ik had me verslapen. Snel iets aangetrokken en naar het ontbijt gegaan. Ik had geen vakantiegevoel, maar als je dan in het open lucht restaurant komt en het is om die tijd al zo' n 25 graden en de zon schijnt, dan ben je zo om.
Eerst nog wat inkopen gedaan, want de batterijen van de wekker waren leeg en tegelijkertijd een mini wandeling gemaakt, broodje gegeten. Geen idee wat er op zat. vlees, groenten, ei en nog het een en ander. het smaakte goed Toen terug naar het hotel, want om 1 uur zou ik opgehaald worden voor een stadsexcursie. Om half 2 was het busje er. We moesten nog een aantal mensen ophalen, maar in totaal waren we met 6. dus niet te veel. een stel uit australie en een stel uit Zuid Afrika. kwam dat goed uit. ik kon het dus over hun landen hebben. Als eerste zijn we naar het Nationaal Paleis gegaan. Zag er leuk uit, maar doet me denken aan Soestdijk, maar dan zonder vloerbedekking. Daarna naar het War remnant museum. Dit was verschrikkelijk. Ik wist het van kennissen die er ook geweest waren. Het hoort nu eenmaal bij de geschiedenis. Ik was zelf 18 toen de Vietnam oorlog in volle gang was. Op een gegeven moment liet het journaal beelden zien van een groepje mensen, waarbij in het midden een meisje rende die in de brand stond op haar rug.
Dat beeld is mijn hele leven bij gebleven. Ik heb begrepen dat ze nog leeft. Deze gebeurtenis heeft echt heel veel in mijn leven veranderd. Twee hele etages waren gewijd aan kinderen die door Major Orange en Napalm misvormd en geestelijk gehandicapt zijn. Er stond nergens een bordje dat er schokkende beelden te zien waren. Velen liepen te huilen of wisten niet met de situatie om te gaan. Ik ben met een brok in mijn keel daar weg gegaan. Dan zie je op de begane grond nog een aantal mensen die slachtoffer zijn van deze oorlog. ze hebben geen ogen, alleen maar een vel, geen ledematen of maar een deel. dan denk ik weer laat die financiers van wapens daar eens naar toe gaan om te zien wat er veroorzaakt wordt. ik heb begrepen dat maar 85 gram van die Orange rotzooi 3 miljoen mensen heeft vermoord.
Genoeg over dit alles. we wilden hier zo snel mogelijk weg. Op naar China Town.
Hier bezochten we een pagode. Ik moest even snel in andere kleren, want je moet met bedekte knieen en bedekte schouders daar naar binnen, dus ik had extra kleren bij me. Dat werd zeer gewaardeerd.
Het was prachtig daar en wat een rust.
Daarna zijn we naar een ' lakbedrijf' geweest. hier voeren ze gemalen schelpen in een schilderij. was leuk, maar niet opwindend.
De volgende stop was de Notre Dame. er was net een kerkdienst bezig en de kerk zat nokkienokkie.
Vervolgens naar het postkantoor, prachtig oud gebouw. deze mensen hebben nog wel heimwee naar huur dictator zo te zien.
Inmiddels was het al half zes geweest. de groep die bij me was wilde nog ergens eten en ging niet verder met het busje. daar ik ook nog op geen 10 minuten van het hotel was hebben we afscheid genomen. Halverwege mijn weg terug naar het hotel heb ik even een wijntje gedronken. Ik heb ook heerlijk genoten van het Vietnamese leven.
Daarna naar het hotel, wederom gedoucht en op het terras fantastisch gegeten. Nu ga ik lekker slapen, want morgen wordt het weer een zware dag,