Hector dolfijntjes, blauwe pinguins en zeeleeuwen
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Els
25 December 2011 | Nieuw Zeeland, Akaroa
Ik heb geslapen als een os. Ik denk dat een aardschok me niet wakker had gekregen.
Na het ontbijt zijn we richting Akaroa gereden, zo'n 70 kilometer ten zuidoosten van Christchurch.
We hebben even door het stadje gelopen. Dit was oorspronkelijk Frans. Alle straatnamen zijn ook in het Frans. Ergens in de hoofdstraat hebben we geluncht, waarna we met een boot mee gingen om allerlei dieren te spotten.
Het duurde niet lang of de eerste dolfijnen zwommen voor de boot. Deze baai bestaat bekend om zijn Hector dolfijntjes, de kleinste soort ter wereld en zijn zeldzaam. Vandaag niet, we zagen er echt veel. Ze zijn heel moeilijk te fotograferen want ze zijn razendsnel. Het was zo leuk, want ze spelen erg graag. Overal kwamen ze vandaan. Toen zagen we ook nog pinguins, maar deze zijn zo klein dat je ze niet op de foto krijgt en heb je ze in het vizier, dan doken ze weer onder. Wat een leuk gezicht en wat een mooie omgeving.
We waren aan het einde van de baai en moesten een stukje de oceaan op om naar de zeeleeuwen te gaan. Ook hier hadden we weer geluk. De zeeleeuwen waren aan het vechten, spelen, zwemmen en er waren ook een aantal kleintjes. Al met al vloog er ook nog een albatros voorbij, deze kunnen wel een spanwijdte van zo'n kleine drie meter hebben. Toen moesten we terug en dat ging met een recordtempo. Het ging zo hard dat Yvette haar cap van haar hoofd woei en in het water terecht kwam. Sta er niet van verbaasd dat ze binnenkort een zeer zeldzame dolfijnensoort ontdekken, de gecapte yvettedolfijn (ha, ha).
Heerlijk uitgewaaid gingen we op huis aan. Onderweg moest er nog wel even gepicknickt worden. We hebben een prachtig plekje aan de baai gevonden, waar we wat snacks en drank hebben genuttigd.
We hebben toen nog een weg gevolgd, maar deze liep dood boven op de berg. We hadden wel prachtige vergezichten, azuurblauwe zee, groene bergen en veel schapen.
Omdat we morgen naar Nelson rijden wilde ik ook wat zien van de gevolgen van de aardbeving. Dus we zijn de stad ingegaan. Dit was weer vreselijk. Het is een complete kaalslag. Veel gebouwen staan er nog, want die mogen nog niet afgebroken worden. Het is een echte spookstad. In het centrum mag je niet eens komen. Dat is te traumatisch. Hier zijn natuurlijk de meeste doden gevallen.
Toen zijn we nog naar een wijk in Christchurch gereden, waar Robert en Yvette eerst een huis wilden kopen. Hier is het nog veel erger. Daar zijn hele stukken berg afgebroken. Het wegdek is net of je over hele kleine heuveltje rijdt. Huizen hangen voor de helft over de afgrond en alles staat leeg. En dat was van vorig jaar. Het is niet bekend welke schade er vrijdag is aangericht. Hier kwam wel allemaal modder uit de grond en zo.
En je hebt geen idee om hoeveel vierkante meter het gaat. De buitenwijk en het centrum ligt wel zo'n 10 kilometer uit elkaar. Ze hebben zoveel geluk gehad met hun motel, want op nog geen kilometer zijn de eerste gebouwen al ingestort.
yvette was benieuwd hoeveel naschokken er geweest zijn vandaag. Niet normaal, meer dan 25. de zwaarste was 4.1.
We zitten nu in het motel en gaan proberen de foto's te importeren van alle dagen.
Overigens wensen wij jullie hele fijne Kerstdagen. Als we in Nelson zijn gaan we met een aantal skypen.
Na het ontbijt zijn we richting Akaroa gereden, zo'n 70 kilometer ten zuidoosten van Christchurch.
We hebben even door het stadje gelopen. Dit was oorspronkelijk Frans. Alle straatnamen zijn ook in het Frans. Ergens in de hoofdstraat hebben we geluncht, waarna we met een boot mee gingen om allerlei dieren te spotten.
Het duurde niet lang of de eerste dolfijnen zwommen voor de boot. Deze baai bestaat bekend om zijn Hector dolfijntjes, de kleinste soort ter wereld en zijn zeldzaam. Vandaag niet, we zagen er echt veel. Ze zijn heel moeilijk te fotograferen want ze zijn razendsnel. Het was zo leuk, want ze spelen erg graag. Overal kwamen ze vandaan. Toen zagen we ook nog pinguins, maar deze zijn zo klein dat je ze niet op de foto krijgt en heb je ze in het vizier, dan doken ze weer onder. Wat een leuk gezicht en wat een mooie omgeving.
We waren aan het einde van de baai en moesten een stukje de oceaan op om naar de zeeleeuwen te gaan. Ook hier hadden we weer geluk. De zeeleeuwen waren aan het vechten, spelen, zwemmen en er waren ook een aantal kleintjes. Al met al vloog er ook nog een albatros voorbij, deze kunnen wel een spanwijdte van zo'n kleine drie meter hebben. Toen moesten we terug en dat ging met een recordtempo. Het ging zo hard dat Yvette haar cap van haar hoofd woei en in het water terecht kwam. Sta er niet van verbaasd dat ze binnenkort een zeer zeldzame dolfijnensoort ontdekken, de gecapte yvettedolfijn (ha, ha).
Heerlijk uitgewaaid gingen we op huis aan. Onderweg moest er nog wel even gepicknickt worden. We hebben een prachtig plekje aan de baai gevonden, waar we wat snacks en drank hebben genuttigd.
We hebben toen nog een weg gevolgd, maar deze liep dood boven op de berg. We hadden wel prachtige vergezichten, azuurblauwe zee, groene bergen en veel schapen.
Omdat we morgen naar Nelson rijden wilde ik ook wat zien van de gevolgen van de aardbeving. Dus we zijn de stad ingegaan. Dit was weer vreselijk. Het is een complete kaalslag. Veel gebouwen staan er nog, want die mogen nog niet afgebroken worden. Het is een echte spookstad. In het centrum mag je niet eens komen. Dat is te traumatisch. Hier zijn natuurlijk de meeste doden gevallen.
Toen zijn we nog naar een wijk in Christchurch gereden, waar Robert en Yvette eerst een huis wilden kopen. Hier is het nog veel erger. Daar zijn hele stukken berg afgebroken. Het wegdek is net of je over hele kleine heuveltje rijdt. Huizen hangen voor de helft over de afgrond en alles staat leeg. En dat was van vorig jaar. Het is niet bekend welke schade er vrijdag is aangericht. Hier kwam wel allemaal modder uit de grond en zo.
En je hebt geen idee om hoeveel vierkante meter het gaat. De buitenwijk en het centrum ligt wel zo'n 10 kilometer uit elkaar. Ze hebben zoveel geluk gehad met hun motel, want op nog geen kilometer zijn de eerste gebouwen al ingestort.
yvette was benieuwd hoeveel naschokken er geweest zijn vandaag. Niet normaal, meer dan 25. de zwaarste was 4.1.
We zitten nu in het motel en gaan proberen de foto's te importeren van alle dagen.
Overigens wensen wij jullie hele fijne Kerstdagen. Als we in Nelson zijn gaan we met een aantal skypen.
-
25 December 2011 - 10:04
Wilma :
Jij (jullie) ook fijne feestdagen! -
25 December 2011 - 12:11
Samantha:
Hoi Els en Claire!
Gelukkig zijn jullie allemaal ongedeerd en ook het motel.
Ik hoop dat de naschokken gauw voorbij zijn en jullie onbezorgd van de beesten, mooie landschap en elkaars gezelschap kunnen genieten!
XX groetjes, van Iwan, Sam -
25 December 2011 - 14:12
Manouk:
Lieve Els, heel mooie Kerstdagen voor jullie allen.
Groetjes Manouk -
25 December 2011 - 17:26
Christa:
Nou Els, je maakt weer aardig wat mee. Hele fijne Kerstdagen en geniet van je tijd daar. -
26 December 2011 - 09:24
Ho Ho:
Hallo lieve Els Yvette Robert en Claire,
Ik ben helaas aan het werk en hoor nu net jullie bericht. Wat K.. loop ik jullie weer mis!
liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
