Reisdag 23/24 december

Het was vroeg op staan om weer een aantal uren het vliegtuig in te gaan. Om 09.15 uur vloog ik naar Singapore. Was maar 1.50 minuten en bijna 1.000 kilometer verder, weer sneller dan naar de kapper. Ik denk dat ik maar een helikopter ga leasen.
In Singapore moest ik een aantal uur wachten, maar had wel een hoop tijd nodig om mijn koffer op te halen en opnieuw in te checken voor Auckland. Om 19.00 uur was het dan zover. Bleken ze een ander toestel ingezet te hebben, waardoor ik niet achterin aan het raam in mijn eentje zat, maar nu boven de vleugel aan het gangpad. Toen iedereen was ingestapt was het vliegtuig bij lange na niet vol. Er waren verschillende plekken open, vooral in het midden. Rijen met 4 stoelen naast elkaar. Ik heb gelijk een hele rij voor mezelf geconfisceerd en heb daar een aantal uren heerlijk geslapen. Om 10.30 uur in Auckland geland, waarna er nog een vlucht naar Christchurch genomen moest worden. Was wel lachen, want het leek wel of ik in de uitzending ' de Boarder' zat. Eerst allerlei vragen of je fruit of ander eten bij je had en nog veel meer. Toen kwam de drugshond langs, die bijna bij elke tas wel wat vond. Alleen geen drugs.
Toen door naar de douane, weer inchecken voor Christchurch. Daar ik mijn vluchtnummer vergeten was keek ik even op mijn boardingpass. Bleek ik een boardingpass te hebben voor mevrouw Amaraia richting Blenheim. Ik schrok me een rotje. 'Mijn koffer' dacht ik. Op de achterkant zat de sticker en die was gelukkig wel goed. Even bij de inlichtingen een nieuwe boardingpass gevraagd en gekregen en door naar de gate. Dit liep allemaal voorspoedig. Mooi weer en goed zicht. Was dus wel leuk.
Op Christchurch Airport was ik op weg naar de transportband en toen stond de familie Gilles daar al. Het eerste wat ze zeiden was dat er een hele zware aardbeving was geweest vrijdag (het is nu namelijk al 24 december, tijdverschil met Nederland is 12 uur). Ze waren zich rot geschrokken. Terwijl ze gezellig zaten te lunchen in een restaurant met een paar van hun medewerkers en Claire begon het. Het was heel beangstigend. Een vrouw in het restaurant kreeg ter plekke hartproblemen. Claire zei dat ze niet meer kon eten en dat het heel eng was. Er bleken in totaal 4 schokken te zijn geweest, allemaal boven de 5.0 en de heftigste 6.0. Ongeveer 60 mensen zijn gewond geraakt, maar geen doden.
Op het vliegveld zag je de eerste gevolgen al. Er waren allemaal stukken plafond naar beneden gekomen.
Ik had deze beving al gezien op een site, die alle aardbevingen in de wereld signaleert. En als ik 'geluk' zou hebben zouden ze allemaal voor 24 december gepasseerd zijn. en dat is nu ook zo. De volgende komen zo rond begin januari en dan ben ik weer weg. Rober, Yvette en Claire willen dat het nu klaar is, maar dat kan niet. Nieuw Zeeland ligt op de circle of fire en dit zal altijd blijven doorgaan.
We hebben gezegd dat we er gewoon wat van gaan maken, dus richting motel (hun motel).
We hebben even een lekker wijntje gedronken en hebben we ons opgefrist en omgekleed om uit eten te gaan. Was heel leuk. In een soort brouwerij achtig cafe, waar je ook heel goed kon eten. De calamares en monkfish (ik weet niet wat het is in het Nederlands) en Amerikaanse porties hier.
Daarna terug naar het motel en nog even bijgekletst waarna we zijn gaan slapen.