Varen, wandelen en luieren

Vandaag ging de reis naar Kaiteriteri. Dit plaatsje ligt zo'n 70 km ten noordwesten van Nelson. Hier is het begin van het Abel Tasman park. We zijn op de boot gestapt om naar Bark Bay te gaan. Dat ligt weer een stuk noordwestelijker van Kaiteriteri om vandaar uit te lopen naar Torrent Bay (richting Kaiteriteri). Onderweg maakten we nog een tussen stop bij split apple rock. De naam laat niets te wensen over als je de foto ziet. Dit rotsblok is toendertijd gespleten door de vorst. Ook dat kan hier gebeuren. Vervolgens gingen we langs een rotseiland waar aalscholvers en zeeleeuwen zaten. Wel heel relaxt, want er lagen ook allemaal kayaks voor en die dieren vonden het de gewoonste zaak van de wereld. Eenmaal bij Bark Bay aangekomen hebben we het wandelpad opgepakt en zijn gaan lopen. Het was een smal paadje door het bos. Niet geheel ongevaarlijk, want er lag fijn zand op, waardoor we allemaal af en toe een uitglijder hadden. Robert had nog een ander probleem. Claire vond dat hij zijn blauwe bootschoenen aan moest deze dag, want die stonden zo leuk. Nou, dat heeft hij geweten. Lees je later meer over.
Opeens stonden we voor een hangbrug. Ik had al zo iets in de folder gezien en nu moest ik er aan geloven. Ik heb namelijk hoogtevrees en zo'n brug hangt meestal over een rivier die vrij ver in de diepte ligt. Ik kreeg het al Spaans benauwd, maar vluchten kon niet meer. We moesten er over, want de boot kwam ons ergens anders op halen. Vreselijk was het. We moesten met vijf mensen tegelijk oversteken, wat betekent dat dat ding ook nog eens ging zwieberen. Stapje voor stapje ben ik vooruit gekomen en heb het gehaald. Ik voelde me absoluut niet lekker. Maar dat ging al snel over als je alle uitkijkjes door de bossen zag. Prachtige kleuren water, mooie baaien, weinig mensen. Dat maakte het dan wel weer goed.
Deze wandeling was 6,5 kilometer lang. we hebben er een paar uur over gedaan. Onderweg hebben we nog een broodje gegeten en wat gedronken.
Eenmaal in Torrent Bay aangekomen hebben we lekker op het strand liggen zonnen totdat de boot kwam.
Om vijf uur waren we terug in Kaiteriteri. Robert gaf de autosleutels aan Yvette, want hij kon echt niet meer autorijden. Toen hij zijn schoenen uittrok zaten zijn voeten helemaal onder de blaren. Niet alleen op zijn hielen, maar ook op zijn tenen en aan de zijkant. De schoenen stonden wel leuk, maar waren niet praktisch.
Onderweg hebben we boodschappen gedaan bij New World. Dat is de Albert Heijn van Nieuw Zeeland. Was wel lachen, want ze hebben hier een hele rij producten uit andere landen. Zo is er ook een schap voor Nederlanders. En het huismerk van AH, zoals wij dat ook kennen - Euroshopper - staat daar gewoon in het schap. Hagelslag, pindakaas, drop, ontbijtkoek enz. is gewoon aanwezig.
Toen we thuis kwamen hebben we lekker geborreld en gegeten en zijn vroeg naar bed gegaan. Dat gaat niet in je koude kleren zitten, de hele dag buien zijn en bewegen.