Wijnproeverij in Stellenbosch, Franschoek en Paarl

Vandaag wordt het een heel andere dag. We gaan wijn proeven in de wijnlanden. Om 09 uur werd ik opgehaald en nu ook weer een kleine groep mensen, wel 7. Ik heb nu voor het eerst de townships gezien. Vanaf het vliegveld richting stad hebben ze deze townships weggetimmerd achter een soort van geluidswallen, maar richting de wijnlanden is dat niet zo.
Kilometers lang zag je krotten, alleen maar golfplaten en karton. Verder geen mens te zien. Verder wat geiten en kalfjes die met hun poten vastgebonden zaten en aan een paar grassprieten konden knabbelen. Verderop lag er net een gedood kalf. Daar word je toch niet vrolijk van.
Echter, dat is realiteit.
Als eerste stop was Stellenbosch aan de beurt. We waren op een landgoed van duizenden vierkante kilometers. De oprijlaan was wel zo'n 5 kilometer. Niet te geloven en alleen maar wijnranken.
Om 10.10 uur (jullie lezen het goed) zaten we al aan de wijn. Zes verschillende soorten. Het smaakte voor geen meter. Ze hadden de witte wijn niet gekoeld en de rode was veel te fruitig. Je tong deed er pijn van.
Hier hebben we een rondleiding gehad. Dat was wel weer interessant.
Daarna hebben we het plaatsje Stellenbosch bezocht. Hier wonen toch echt de rijke Afrikanen. Ik liep daar een mooi plekje te zoeken om een kerk te fotograferen. Val ik midden in een fotoshoot van een huwelijk. Ik heb gelijk mee gedaan en gezegd dat ik deze in Nederland in de krant laat zetten. Hilariteit natuurlijk. Ook nog een Afrikaans woord opgepakt. Bakkie = auto. Wat zou dan lange bakkie zijn? Ja juis, stationwagon.De taal is niet moeilijk. We hadden een Afrikaan aan boord en hij veranderde zijn toonval en het was gelijk te volgen.
Van Stellenbosch naar Franschhoek. Dit estate was nog mooier. Hier hebben we geluncht tussen de wijnranken. Zo relaxt allemaal. Ook hier weer een proeverij gehad. De wijn was hier beter, maar ja, het gaat ook steeds beter smaken.
De laatste stop is Paarl. Hier was het erg druk. Logisch, want als je een leuke plek zoekt om te eten met een fantastisch uitzich, dan is het hier. Alleen moeten er geen bouviers naar buiten komen, want dan heb je een lichte zonsverduistering. Max en Moritz, twee zwarte bouviers die de helft groter en dikker waren dan Guus. Het kan geen toeval zijn, maar het uitzicht was als in de Bourgogne. Heuvelachtig en allemaal hooirollen die te drogen lagen.
Hierna gingen we richting hotel. Iedereen lag te slapen op de terugweg. Het was weer de moeite waard. Zo'n ander landschap dan de kaap. We waren wel vroeg terug, maar ik had geen puf meer om nog wat te ondernemen.
Dus vroeg de koffer in.