Loitha Hills

We zijn even een paar dagen uit de lucht geweest, vandaar nu pas de verslagen.
Vanmorgen een laatste warme douche genomen. Ze hebben hier een heel speciaal systeem. Een haardvuurtje met op het dak een grote teil met water en dit wordt naar de douches vervoerd. Je moet dus uitkijken dat je niet levend verbrandt, want dit is kokend water. Wel heerlijk als je het goed gemixt hebt.
Vandaag ging de reis naar de Laitho Hills, het land van de Masai. Florence (de reisleidster) had het al gezegd dat de wegen slecht zouden zijn, maar het was echt vreselijk. We vlogen alle kanten op. Sarah (van de vermiste koffer) viel werkelijk het gangpad in. Gelukkig liep het goed af. Het was gelukkig niet zo ver, maar het schoot natuurlijk niet op. Op sommige plekken werden er zelfs takken afgebroken, omdat de weg te smal was voor de truck.
Onderweg zagen we al verschillende kuddes rondtrekken, voornamelijk koeien, schapen en geiten. Ik vraag me af waar deze dieren van leven, er staat amper gras en toch zien ze er goed uit. Ook de ezels. Dit is toch het vervoermiddel in Kenia zien er goed verzorgd uit, zelfs de hoeven worden verzorgd. Het blijkt ook dat de dieren voor de Masai het belangrijkst zijn. Niet om te slachten, maar het aantal. Hoe meer vee en kinderen, hoe rijker je bent.
Nadat we ons kamp hadden opgezet hebben we een wandeling gemaakt met een paar plaatselijke Masai. Dat was heel bijzonder. Zij legden uit hoe ze leven en waarvan. We kregen dan ook bij iedere boom tekst en uitleg. Heel interessant. Ineens hoorden we een bekend geluid: Koebellen. Ja hoor, een kudde koeien midden in de bush bush. Een aantal van deze koeien hadden inderdaad koebellen om en nog wel het zelfde soort als in Zwitserland.
Uiteraard wat foto's genomen en weer verder heuvelopwaarts. Het was behoorlijk zwaar, want de zon scheen volop en het was midden op de dag. Het was wel de moeite waarde. Toen we boven waren hadden we een adembenemend uitzicht over de Rift Valley.
Ze demonstreerden hoe ze vuur maakten. Dat valt niet mee. De blaren stonden op hun handen, maar het is wel gelukt. Terwijl het vuur nog brandde gingen we weg waarop wij natuurlijk lichtelijk in de stress raakten. Je laat toch geen vuur branden in zo'n droog gebied? Maakte niet uit, er stond geen gras dus kon het zich niet uitbreiden. Wij volgenden ze weer naar het kamp, waar de volgende Masai ons opwachtte om ons mee te nemen naar hun dorp. De Masai vrouwen begroetten ons met gezang en dans en natuurlijk moesten wij meezingen en dansen. Echt iets voor mij (ha, ha).
Vervolgens werd het vee opgedreven in hun nachthok. Zij kunnen niet buiten blijven, want dan worden ze opgevreten door luipaarden, leeuwen enz.
De broer van het dorpshoofd bracht ons naar een hut om uit te leggen hoe de Masai leven. Ik wil hier niet mee ruilen. De vrouwen moeten zelf hun hut bouwen. Deze is niet groter dan hooguit 4 x 5 meter. Er zijn 2 'slaapkamers', te vergelijken met de vroegere bedstee bij ons. een grote kamer voor de man en een kleine voor de vrouw, waar ze met weet ik hoeveel kinderen moet slapen. En .... er is een ruimte voor de jonge geitjes. Niet te geloven. Er zit een raampje in van 20 x 20 cm wat tevens dienst doet als schoorsteen.
Een man van de Masai kan verschillende vrouwen hebben. Het dorpshoofd hier heeft 9 vrouwen en 56 kinderen. Makkelijk te doen, want hij hoeft niet voor ze te zorgen. Vrouwen moeten alles zelf regelen hier.
Daarna zijn we terug naar ons kamp gegaan, lekker gegeten en daarna nog rond het kampvuur gezeten. Twee Masai mannen hielden de hele nacht de wacht om olifanten en roofdieren weg te houden.
We hadden overigens allemaal een extra wollen deken gekocht tegen de kou.