Nelson

Vanmiddag om 3 uur moesten we met de ferry mee richting Picton. Yvette wilde graag nog naar het Te Papa museum. HET museum van Nieuw Zeeland. Ik had daar totaal geen zin in en zou nog een poging wagen om Kerstcadeautjes te kopen. Toen we bij het museum aankwamen was er een expositie van de Azteken. Ik heb veel dingen gezien van Indianen. Ben bij opgravingen van de Maya's, Tolteken, Inca's e.d. geweestin Mexico, Guatemala en Peru, maar de Azteken heb ik niet gezien. Dat was een heel ander gebied. Dus ik ben ook naar binnen geweest. We hebben eerst samen de planten en dieren van Nieuw Zeeland bekeken en het leven van de Maori's. Ik ben naar de expositie van de Azteken geweest en Yvette ging kunst bekijken. Om half 1 zouden we elkaar weer zien.
Het was een mooie expositie en hadden elkaar natuurlijk weer het een en ander te vertellen. We hadden nog een uurtje over en zijn ergens koffie met iets lekkers gaan halen. De koffers opgehaald en richting ferry. Gelukkig was het rustig weer. Geen witte koppen op de golven en zo en de zon scheen volop. Een mooie dag voor Wellington. De overtocht duurde 3 uur. Dat leek heel erg lang, maar je zag voortdurend land. Het verveelde niet. We zijn nog met een aantal mensen in gesprek gekomen, dus het was wel leuk. Om 6 uur kwamen we in Picton aan waar Robert en Claire (man en dochter van Yvette) ons opwachtten. Ik had Claire 2 jaar niet gezien. Dat was toch wel even raar. Toen ik haar voor het laatst in levende lijve zag was ze 11 en nu 13 uur. Ja, dan kun je wel zeggen dat kleine meisjes groot worden. Uiteraard moest er weer gegeten worden, want het was zo'n 1,5 uur rijden naar Nelson. In Blenheim hebben we Indiaas gegeten. Dat is hier razend populair, maar ook erg lekker. En toen door naar het vakantiehuis. Hier hebben we nog even nagepraat en voor ons doen laat naar bed gegaan.