Malakka

Wat een dag, wat een dag. Om kwart voor 9 vanmorgen werd ik opgehaald om naar Malakka te gaan. Ik wilde toch even weten wat onze verre voorvaderen daar hebben aangericht. We waren met 10 mensen, dus een klein busje. Vond ik niet erg, want dat schiet lekker op. Het was vreselijk druk onderweg. Het was natuurlijk zaterdag, maar de vakanties zijn ook in Maleisie begonnen en iedereen ging op stap. Gelukkig gingen we weer over de snelweg en dat reed redelijk door. Tot na een uur. Er waren allerlei mensen die naar onze bus wezen. Ik heb de chauffeur gevraagd even aan de kant te gaan, want het leek er op dat we een lekke band hadden. En dat was ook zo. De chauffeur was naarstig op zoek naar de reserveband, maar kon deze niet vinden. Toen moest ik ineens aan mijn lekke band denken. Die reservebanden zitten niet meer in de auto, maar hangen er onder. Dat heb ik hem verteld, waarna het wisselen kon beginnen. Alleen deze man had nog nooit een band gewisseld. Gelukkig waren er een paar mannen die dat wel konden. Op het moment dat ze de band er onder vandaan wilden haalden stortte de krik in. Niet een keer, maar verschillende keren. En het was weer warm. We kregen ook nog hulp van een andere buschauffeur, die ons weer wat verder op weg hielp. Na een klein uur was de bus weer rijklaar en konden we "snel" door. Om half 1 waren we eindelijk in Malakka, waar we gelijk konden gaan lunchen. Wat was het druk in deze stad. En zo groot. Dat had ik niet verwacht. We hebben er een hoop gezien. Interessant was natuurlijk Porta de Santiago. Dit was ooit een Portugees fort, wat later verbouwd is door de Nederlanders. Er is alleen nog maar deze poort over en een paar muren op de heuvel.
Toen ik beneden kwam liep ik tegen een aardige python op. Ja, zo'n wurgslang. Ik vertellen dat ik daar wel eens mee op de foto beng gegaan, maar die slang was vele malen groter. De man haalde nog een slang tevoorschijn en die was groter. Hij wilde me met alle slangen tegelijk op de foto zetten, wat ik goed vond. Alleen dat lukte niet, want mijn handen waren te klein en je moet ze wel een beetje in de gaten houden, want ze zijn reuze sterk. Ik voelde ook de kracht om uit mijn handen te komen. Dit was wel even weer spannend. Daarna zijn we naar de andere kant van het fort gegaan, waar de overige belangrijke gebouwen stonden.
Het Stadthuys, wat een van de belangrijkste gebouwen van Malakka is staat in de steigers. Dat is zo vervelend. Je gaat ergens voor en dan kun je het niet zien. Maar Christchurch, de fontein, de klok en zeker de leuke versierde fietsen maakten het helemaal goed. Er was nog veel meer te zien, maar dan moet je hier toch ook een paar dagen zijn. En zeker niet in vakantietijd. Door al het gedoe met de platte band en de vakantiedrukte was ik pas om half 9 terug in het hotel. eerst maar even gedoucht, nog wat gegeten en gedronken, mijn site bijgewerkt en nu mijn laatste dag voorbereiden. Voorzover ik heb kunnen zien kan ik mijn koffer weer bij het centraal station inchecken, zodat ik daar geen last meer van heb.