Tortuguera National Park

Om 7 uur liep de wekker af voor de start van onze toer. Om 8 uur gaan we met het openbaar vervoer naar het Tortuguera National Park. Dit park staat bekend om de zeeschildpadden die hier eieren komen leggen en dan weer richting zee gaan. Alleen het seizoen is nu voorbij, maar daar is genoeg te zien aldus de gids.
Toen de gids zei dat we met het openbaar zouden gaan sloeg de Amerikaanse compleet door. Dat kon ze niet aan, want ze heeft een dikke kont (zei ze zelf) en kon niet twee uur in een bus staan. De hele groep op tilt natuurlijk. Ik heb haar even apart genomen en gezegd dat ze blij mag zijn dat het maar 2 uur is. Als ze in Nederland zou wonen staat ze elke dag opgepropt in de bus of trein. En misschien was het handig om wat af te gaan vallen. Rust hersteld. Wij naar het busstation. Het viel wel mee. De bus zat niet vol en het was een behoorlijk goede touringcar. Niks mis mee. Deze rit ging zelfs op tijd tot Cariero en van daaruit moesten we nog ruim 1,5 uur met het openbaar vervoer. Die zat wel vol en geen airco. Het laatste stuk was ook geen pretje. Er zaten enorme gaten in de weg. Gelukkig was het droog.
Toen we aankwamen bij het station waar de boten vertrokken kregen we een heerlijk tropisch regenbuitje op ons hoofd. Het regende warm water. Heerlijk. Hier begint het Tortuguera National Park. Een natuurgebied wat direct grenst aan de Caribische Zee en wat bestaat uit diverse rivieren. Werkelijk, je bent gelijk van de bewoonde wereld.
Na een uurtje waren we in het park. Het was behoorlijk warm, 30 graden, maar de luchtvochtigheid was 90 procent. We hebben eerst wat gegeten en daarna hebben we wat gewandeld in het park. Het was te warm om naar het strand te gaan. En voor mij is dat wel wat. Ik was nu oververhit.
We zijn vroeg gaan slapen, want de wekker loopt morgen om kwart over 5 af.