El Arenal

In de eerste plaats, iedereen een heel goed, gezond en liefdevol 2016 gewenst. Zoals jullie hebben kunnen lezen was het bij ons ineens heel erg gezellig. Dat hebben we vanmorgen ook wel gemerkt. het was een kort nachtje. 6 uur liep de wekker alweer af. Sommigen met een kater, maar wel met een goed gevoel. Het ijs is gebroken. Iedereen is nu zo enthousiast. ze vonden het dansen leuk, de karaokee, de gesprekken die nergens op sloegen. De sfeer is compleet anders nu. Vanmorgen in de bus was iedereen met elkaar aan het praten. De reisleider kwam naar me toe en bedankte me voor deze moeiten, want hij wist niet hoe dit te veranderen. Dit is pas zijn 3e groep. Hij is nu ook veel meer ontspannen. Het is een win win situatie geweest.
Omdat er heel veel te doen is in dit gebied hebben we een presentatie van een touroperator gehad, die verschillende excursies aanbiedt. Ik heb met 2 anderen (1 Canadese en de Amerikaanse, Alaska) voor de hanging bridges tour. Echt iets voor mij met mijn hoogtevrees, over wiebelende bruggen - en zeker als er een meer dan 100 kilo vrouw meeloopt. We werden bij het hotel opgehaald. Onderweg stopten we om nog een luiaard te zien. Deze was vlakbij. en we hebben een nieuwe manier van fotograferen uitgevonden. Via de telescoop. Dat is echt mooi. Je haalt het allemaal veel dichter bij. En nu heb ik een luiaard met een hoofd erbij. We hebben nog een stel opgehaald en met z'n vijven gaan we deze tocht maken.
Na een paar honderd meter was het al raak, een salamander. Met het blote oog als leek zie je dit niet, maar deze gids (bleek achteraf) is zo goed dat je dieren te zien zou krijgen die je anders over het hoofd ziet.
Even later een tarantula (vogelspin) in zijn hal, weer wat later een slang. Toen de eerste grote brug. Pfffff, dat is niet fijn. Ik heb niet naar beneden gekeken, want dan word ik misselijk. Toen kwam onze Alaskese (ik vind haar geen Amerikaanse, zij is denk ik abrupt uit haar winterslaap gehaald om op vakantie te gaan). Met haar meer dan 100 kilo denderde ze langs me heen. Ik dacht even dat ik op een schommel zat die te hoog ging en dat ik er bijna uit viel. Ik heb haar dan ook gevraagd iets lichtvoetiger (kan natuurlijk niet) over de bruggen te lopen, maar dat drong niet door.
Opeens hoorde ik geluiden die me deden denken aan het vorige park. En ja hoor, daar kwamen ze de spider monkees (zeer bedreigde diersoort). de gids had ze niet gezien en was me erg dankbaar, want deze zie je hier niet veel. Het leven wat ik gehad heb met een jager werpt hier zijn vruchten af. (Toch nog iets).
Natuurlijk hebben we weer veel vogels gezien, maar te ver om mooie foto's te maken.
Ook zijn we voor het eerst witsnuitwasberen tegengekomen. Echt leuke beestjes.
Na 3 uur kwamen we terug op de parkeerplaats, waar we fruit en drinken kregen.
Met een goed gevoel zijn we terug naar het hotel gegaan, waarna we met z'n allen een biefstuk zijn gaan eten. Ik heb echt nog nooit zo'n goede biefstuk gehad. En …….. iedereen was er bij en iedereen had genoeg gespreksstof. Mijn buurman (de Zwitser en hij is een beetje autistisch) komt ook helemaal los. Hij liet me de menukaart zien en wees een gerecht aan wat ik lekker zou vinden: Grandmothers' chicken. En dat is humor. Het lijkt wel of ik op mijn werk ben.
Om half 10 warren we terug in het hotel, compleet total loss, dus lekker knorren, want morgen om kwart voor 7 worden we opgehaald om de vulkaan te beklimmen.