Rotorua

We moesten keuzes maken vandaag. Er is zo veel te zien. Uiteindelijk is het Wai-O-Tapu geworden. Ja, de namen is hier een beetje lastig. Soms zijn ze zo lang, dat je niet eens de tijd hebt vanuit de auto om het allemaal te lezen. Wai-O-Tapu is een gebied met veel kleuren, stoom en modder. Ik kon me er niets bij voorstellen, maar liet me verrassen. En dat was het. Het was ongeveer een half uurtje rijden toen we aankwamen. Als eerste gingen we naar de Lady Knox geiser. Deze spuit elke dag om kwart over 10. Mijn vader zaliger is hier ooit geweest en hij zei dat dat niet kon en dat er een man was die een knop omzette, zodat het ding begon te spuiten. Yvette en ik zaten daar ook te kijken en hadden allebei zo iets dat dit niet natuurlijk was. Want, wordt er rekening gehouden met zomertijd? De aarde beweegt toch constant? We waren erg sceptisch. Toen kwam er ook nog een man een verhaaltje vertellen over deze geiser. Gooide een of ander goedje er in en vertelde dat hiermee de geiser geactiveerd werd. En ja hoor, na een minuut of 10 begon dat ding te spuiten. We hadden pech, omdat de wind naar ons toe stond en wij de waterstraal niet konden zien. Ik blijf er bij dat dit hele spel gemanipuleerd is. Daarna moesten we terug naar het park en hebben daar een wandeling gemaakt. Hier vielen we echt van de ene in de andere verbazing. Het water is hier 100 graden, het stoomt, het borrelt en heeft prachtige kleuren. We hebben hier zo'n twee uur rond gelopen en genoten van elke minuut. Heel veel foto's gemaakt en door de zon en stoom kon je ook niet altijd zien wat je fotografeerde. Het was wel bloedheet. 27 graden en dan de stoom van het water. Het leek ook wel een Turks stoombad af en toe maar ook die smerige lucht.
We zaten vlak in de buurt van een paar grote meren en besloten deze te bezoeken om hier een wandeling te maken. We kwamen aan bij een van de meren (ik weet niet meer hoe ze heten, het blauwe meer in ieder geval). Druk dat het hier was, bleek de halve triathlon van Rotorua hier plaats te vinden. Ze kwamen uit het hele land. Maar wij gingen toch het bos in om te gaan wandelen, dus hadden daar geen last van. Alleen de boswandeling duurde wel 5 minuten. Yvette werd giga gestoken door een horzel of zo iets. Ik moest eigenlijk wel heel erg lachen in het begin want ze begon zo'n indianendans te doen. We zijn gelijk uit dat bos gegaan, want ik zag overal dazen aan komen. Ze had 2 enorme bulten op haar been en hebben het wandelen direct gestaakt. Zijn we daar een beetje gaan sightseeing. Echt een heel mooi weggetje genomen. Nog bij een lagune geweest en alweer prachtige zwarte zwanen gezien. Rond een uur of half 4 waren we weer in het hotel, even gesnackt, site bijgewerkt, gedoucht en zometeen uit eten. Het wordt Indiaas vandaag.