Thuis

Na een reis van 22 uur zijn we er weer. We hadden geen rechtstreekse vlucht van Kaapstad (kon wel, maar was 1.600 Euro voor een enkeltje), dus terug via Johannesburg met een overstap in Nairobi Kenya. Het liep allemaal voorspoedig. Zowaar geen vertragingen. In Johannesburg moesten onze koffers ingesealed worden. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Dat laat je vrijwillig doen en betaal je voor. Hier was het verplicht, omdat de lopende band medewerkers van het koffertransport je koffers leegstelen. Geen probleem, ik was ook vergeten een sleuteltje te kopen voor mijn koffer. Het vorige slot was compleet ontwricht door het geschud van de truck. In Nairobi moesten we maar een half uur wachten en vlogen we terug met een dreamliner. Wat vliegen die grote vliegtuigen heerlijk. Anne Sevinga, vind jij dat ook? Of vind je alleen straaljagers interessant??
Ik heb nog een mooi souvenir gekocht, een kop van een Kudu van kraaltjes gemaakt. Dat is typisch iets uit Zuid-Afrika. Inmiddels heb ik mijn 'trofee' opgehangen. Mooi, iedere keer als ik er naar kijk herinner ik me deze vakantie weer.
Na weken zon gezien te hebben, op een paar dagen na in Zimbabwe, kwamen we boven Europa en daar begon de 'ellende' weer met regen. Wij klagen niet. In Zuid-Afrika hebben ze al meer dan een jaar geen regen gehad. Waterreservoirs zijn bijna leeg. In openbare toiletten heb je alleen nog maar de bespaarknop en water uit de kraan is afgesloten. In het Krugerpark zijn veel dieren dood gegaan, vooral nijlpaarden, omdat er geen gras meer is. Andere dieren, zoals olifanten trekken naar andere gebieden. Ik heb beloofd de regendans voor ze te doen. Meestal wordt het dan een stortregen. Ik hoop dan wel dat het ook echt in Zuid-Afrika valt.
Resumerend: Het was een bijzondere vakantie voor mij. Voor het eerst na 10 jaar weer eens met iemand op reis geweest. Mijn paardrijvriendinnetje Manon. Daar kende ik haar ook eigenlijk alleen maar van. Het is allemaal goed gegaan. Ik kan wel zeggen, dat ik in een heel andere wereld ben opgegroeid, geen social media, geen auto, geen douche, geen tv. Dat kwam pas later en groeiden wij in de tijd zoals die nu is.
Voor Manon was het allemaal nieuw en het werd zwaar voor haar toen we in Zimbabwe bijna een week geen contact hadden met de buitenwereld. Zit je daar in Afrika, voor de eerste keer in je leven zo ver van huis en je kunt niet even appen met thuis. Ook daar zijn we goed uitgekomen.
Ik vind het geweldig voor haar dat ze in haar eerste verre vakantie gelijk de big 5 heeft gezien en hoe. Op de laatste dag van onze trip en het laatste half uur van de game drive zien we het luipaard. Die had zich verstopt omdat er zoveel auto's om de boom stonden. Toen wij aankwamen was er niemand meer en kwam ze te voorschijn. Voor mij was dit ook uniek. Ik vraag me af of veel mensen ooit wel eens gezien hebben dat een luipaard met haar prooi in de boom ligt.
Een moment om nooit meer te vergeten.
We hebben samen veel gelachen, maar ook wel een beetje gehuild af en toe, ook kleine irritaties gehad. Maar wat wil je als je de hele dag van 5 uur 's morgens tot 10 uur 's avonds in de weer bent geweest. Vermoeidheid was meestal de oorzaak hiervan.
Al met al, een prima combinatie. Met de tent opzetten waren we een team, altijd een van de snelste door het efficiënt werken.
Verder wil ik Patrick van de helpdesk van Waarbenjij.nu heel hartelijk bedanken voor zijn support tijdens de internet problemen in Zimbabwe. Uiteindelijk heb ik alle foto's kunnen downloaden.
En uiteraard de dames van het reisbureau TUI in Zeist, die de hele reis voor ons in elkaar hebben gezet. Een dikke 9. Een ding dames: stuur geen ouderen naar het Urban Chique Hotel in Kaapstad, want die mensen lopen gillend weg. Als je bij het inchecken al oordoppen meekrijgt, belooft dat niet veel goeds. Wij zijn dwars door de muziek heen geslapen, omdat het ritme goed was. Maar volgens mij had dit in Nederland nooit gekund, omdat er te veel decibels waren.
We hebben natuurlijk onze dieren achter gelaten bij anderen.
Er zijn foto's doorgekomen, waarvan we dachten: Willen ze nog wel naar huis? Dat geeft alleen maar een goed gevoel.
Lady Dimple heeft wel laten zien, dat het nu weer even klaar is met vakantie gaan. Eenmaal thuis heeft ze de koffer alvast leeg gehaald.
Rob en Heleen, familie Jochems, Elise en Fleur, heel hartelijk dank voor het oppassen op onze dieren.
Marrije, jij natuurlijk voor het legen van de brievenbus en het voeren van mijn tuinvogels.
En Kevin, jij voor het ophalen op Schiphol.
Alleen mijn paard bleek op 1e Kerstdag slokdarmkoliek gehad te hebben. Ik had tegen de pensionstalhoudster Mien gezegd, dat als het niet levensbedreigend is, ze me niet hoeft in te lichten, maar wel de nodige actie moest ondernemen. Dat heeft ze gedaan. Helemaal goed. Alleen met internet is er niets meer geheim. Ik kreeg de rekening via internet. En maar goed dat het in Zimbabwe niet werkte, anders had ik bijna twee weke met een schuldgevoel rond gelopen. Iwan wil gewoon niet dat ik op vakantie ga. Hij had nog een ander probleem, dat was dat zijn maatje de shetlander Roy dezelfde dag voor 2 weke op vakantie ging voor een pony kamp. Ik ben bang dat hij zich erg eenzaam voelde en in protest ging.
Gisteren al bij hem langs geweest, hij had niks gegeten tot het moment toen ik kwam. Lekker geknuffeld en weer helemaal goed.
Voorlopig ga ik niet weg en gaan we weer genieten van iedereen om ons heen.
Ook alle mensen die een reactie hebben gestuurd op de verslagen en op Facebook bedankt voor de leuke opmerkingen.
Nogmaals iedereen heel hartelijk bedankt voor alle goede zorgen.
Tot het volgende reisverslag