Monteverde

Vanmorgen hadden we een tocht in het Curi Cancha park. Een kleiner park dan alle andere. Gelukkig niet zo veel toeristen. We hadden onze eigen gids en we wilden vandaag de Quetzal zien. Dit is de vogel van Costa Rica, maar zeer moeilijk te spotten. De gids vertelde ons dat hij ze de afgelopen twee weken had gespot en wilde ze ons graag laten zien. Of we daar het geduld voor hadden. Gelukkig was het een groep die deze vogel allemaal wilde zien, dus we moesten geduld hebben. Op een gegeven zag ik een vogel over vliegen, maar kon niet zien wat het was. Het was nog al ver weg. Maar hij landde in de advocaat boom. Deze vrucht leeft hij van. De gids heeft bijna een uur rond die boom gelopen, vanaf verschillende manier gekeken. Het is maar een boom van zo'n 30 meter hoog en heel heel veel blad. Maar hij vond hem. Het mannetje. We waren al helemaal gelukkig. We waren nog niet uitgefotografeerd (ook weer via de telescoop) of het vrouwtje kwam hem vergezellen. Deze hadden we beter in beeld. Jammer dat de takken van de bomen zo dik zijn. We konden haar staart niet zien en dat is nu net het mooiste van deze vogel. Een hele lange blauwe staart. Maar goed, we hebben de Quetzal gezien. Het kostte wel meer dan een uur van onze tijd, maar het was het waard. Verder nog wat vogels en veel verschillende soorten kolibries. Ze hadden van die reservoirs opgehangen met suikerwater. Daar komen ze wel op af. Deze vogels (van nog geen 5 cm lang) vliegen zo'n 100 kilometer per uur. Ze moeten daarna wel een paar uur rusten, maar dan nog.
Dit was een leuke wandeling.
Daarna ben ik met Isabelle (de Zwitserse) op zoek gegaan naar koffie. Niets te vinden, want alles was nog dicht. Toen zijn we maar naar een kunstgalerie geweest en gevraagd of ze koffie verkopen. Natuurlijk niet, maar ze ging voor ons zetten. Dit was de beste koffie die ik tot nu toe gehad heb. Isabelle kocht een paar oorbellen van 75 dollar, dus een duur kopje koffie.
's Middags ging het gebeuren. Paardrijden. Samen met de Engelse (Alex) zijn we naar Sabine's smiling hordes gegaan voor een rit van 2 uur. De paarden (nou ja, vergeleken met Iwan, dwergen) stonden al klaar. Twee bonte paarden voor ons. Met western zadels. Er lag wel een kussentje op. En het 'hoofdstel' zonder bit. Dat hadden we allebei nog nooit gedaan, maar we hadden een goede instructeur. In Nederland zouden we er nooit over nadenken om onze paarden over dit soort paden te laten lopen. Grind met grote keien, geulen met keien, lang gras waar je de bodem niet zag. Het maakte ze niet uit. Paarden waren nog jong ( 8 en 9), zagen er goed uit, hadden energie en wilden graag. Wat wil je nog meer. we waren nog geen 500 meter en de gids zag al een luiaard. Op werkelijk 5 meter afstand. Degenen die we gezien hadden waren minimaal op 20 meter afstand. Dus een foto maken. Daarna zou het beginnen. Eerst wat draven bergopwaarts en vervolgens een stuk stappen, omdat er heel veel keien lagen. Toen kwamen we bij het lange gras aan en daar gingen we galopperen. Het leek wel of er een katapult werd afgeschoten. Op Iwan is het net of je vliegt, met enorme passen, maar bij deze kleinere paarden beweeg je veel meer. Maar de zadels zaten als een huis. Het was een pittig ritje. Toen kwamen we op het punt dat we richting stal gingen. Nou ja de paardenkenners weten het al, het tempo gaat dan omhoog. het paard van Alex was niet te houden en die ging er in galop vandoor. Ja, toen moest ie van mij ook. We lieten de gids achter ons, maar die gilde ineens dat we terug moesten komen. Dus vol in de rem. Had hij een toekan en nog wat kalkoenen gezien. Prachtig. Even later hadden we een koffiestop. De paarden konden tot rust komen en wij konden genieten van kolibries en koffie. Was ook weer leuk. Het laatste stukje hebben we gegaloppeerd dat de keien me om de oren vlogen. We hebben nog geholpen met afzadelen en toen naar het hotel.
De damesavond was zo goed bevallen dat we dat weer zouden doen. |Alleen zouden we nu ook eten halen. We hadden er nog een fan bij en dat was Flurin (ook Zwitsers), dus we hebben niet op de kamer gezeten maar in het restaurant. Daar was toch niemand. Dit was ook weer zo gezellig. Omdat we morgen weer vroeg op moesten hebben we het iets minder laat gemaakt dan gisteren.