Namib Dessert
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Els
30 December 2010 | Namibië, Windhoek
We gaan zometeen naar de zonsopgang kijken op duin 45 van de Namib dessert. Deze heuvel moest dan wel eerst beklommen worden (ca. 220 m). Ondanks mijn hoogtevrees ben ik er toch aan begonnen. Hoe hoger we kwamen, hoe smaller het werd. Ik kon alleen maar naar boven kijken, als ik naar beneden kijk word ik misselijk. Een weg terug was er immers niet. Er liep een hele rij achter mij. Maar wat gebeurt er op dat zelfde momen? Een Engelse jongen voor me begon op handen en voeten naar boven te lopen en stopte steeds vaker. Ik heb hem nog geprobeerd te motiveren door te gaan, maar hij begon te hyperventileren. Dat ging dus echt niet meer. We hebben iedereen voor laten gaan en zijn even blijven zitten zodat hij op adem kon komen en rustig kon worden. (Wat een geluk had ik, ik hoefde ook niet meer naar boven). Deze jongen vertelde me dat hij vorig jaar in Chili op een zelfde soort heuvel (maar dan met sneeuw) giga onderuit is gegaan en naar het ziekenhuis moest. Ik heb de foto's gezien en dat was niet best.
We zijn langzaam aan naar beneden gegaan en waren uiteraard de als eerste beneden, waar we ook hebben genoten van de zonsopgang. Toen iedereen beneden was hebben we met z'n allen ter plekke ontbeten. Dat had wel wat, daar bij duin 45.
Daarna zijn we een stukje dieper de woestijn in gereden om een wandeling door de Sossosvlei te maken onder leiding van een gids. Deze gids vertelde ons hoe mens en dier konden overleven in de woestijn zonder water. Dat was zeer fascinerend.
Eenmaal terug in het kamp hadden we een vrije middag. Natuurlijk zijn we weer met z'n allen naar het zwembad gegaan. Deze reis zit qua reizen, sigtseeings en vrije tijd goed in elkaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley