Kerstmis in Swakopmund

Ik dacht dat we konden uitslapen, maar mijn roommate moest met een excursie mee die vroeg startte. Dus ik werd weer wakker van alle ritsen die open en dicht gingen. Eenmaal wakker, dan moet ik er uit. Ik voelde me trouwens helemaal niet lekker en besloot om het rustig aan te doen. Ik was namelijk net met de malariatabletten begonnen. Daar kun je behoorlijk ziek van worden. Om 17.00 uur zou ik gaan paardrijden en mijn toestand werd er niet beter op.
Samantha/Wilma: Hoe is het trouwens met Iwan en Dynamiet gegaan bij de tandarts en is alles goed gegaan met Claire en Ilona?
Ik heb een par Ibuprofins ingenomen en heb me voor de rest van de dag rustig gehouden. Om kwart voor vijf werd ik opgehaald door iemand van de manege. Het was zo'n tien minuten rijden. Mijn paard (Othello) stond al opgezadeld en mijn gids Noah was er ook klaar voor. Ik was de enige, dus we konden lekker ons gang gaan. Het eerste stuk ingestapt. Dat pad liep door de struiken. Daarna kwamen we in de duinen waar het tempo er op ging. We moesten hele stukken klimmen en dat deden we in galop. Eenmaal op de hoogste top aangekomen hadden we een adembenemend uitzicht. Je kon honderden kilometers ver kijken. Alleen maar duinlandschap. Terug was moeilijker. De paarden moesten flink werken om naar beneden te komen. Al met al een geweldige rit.
Als sluitstuk van deze eerste Kerstdag zijn we gaan eten in een Duits restaurant. Ik had zwaardvis, maar het smaakte niet. Erger nog, ik werd steeds beroerder. Gelukkig ging iedereen vroeg naar huis, dus ik kon snel gaan slapen.