Grande-Terre bezocht

Vandaag ben ik in noordelijke richting gereden naar het andere eiland Grande-Terre. Ik ben tot aan Anse-Bertrand gekomen. Ik heb een half uur in de file gestaan en er was gewoon niks aan de hand. Waar ken ik dat toch van? Het rijden ging hier wat eenvoudiger, omdat er niet zo veel haarspeldbochten zijn en het niet zo heuvelachtig is. Je moet alleen ontzettend opletten op je voorganger, want die geeft niet altijd richting aan, waardoor je weer bijna er bovenop klapt. Al met al doe je hier ook wel 35 kilometer per uur. Ook qua landschap is het hier anders. Veel suikerrietvelden en bananenplantages. Wat de kustlijn betreft was het weer fantastisch. Vooral in het noorden. Daar is het wat ruiger. Toeristen ben ik niet tegen gekomen.
Het valt me op dat de plaatsjes waar ik doorheen reed erg armoedig er uit zien. Veel huisjes zijn verlaten, of niet afgebouwd. Daar tegenover zie je in de heuvels prachtige woningen. Het verschil tussen arm en rijk is hier ook wel groot.
En hele gekke begraafplaatsen. Dat zijn complete woonwijken. Het zijn ook huisjes en ze zijn allemaal zwart/wit betegeld. Zijn allemaal familiegraven. Als je dan de teksten leest word je niet vrolijk. Veel mensen worden hier dood gereden. Vind ik niet vreemd. Fietsers fietsen op de snelweg. En als je net een heuvel opgaat weet je niet wat er aan de andere kant is. Levensgevaarlijk.
Ik had een behoorlijke afstand afgelegd en ben 's middags lekker naar het zwembad geweest. Ook heel apart om daar in je eentje te zijn.
Ik ben vroeg gaan slapen, want je wordt doodmoe van de zon, maar vooral de harde wind.