Met leeuwen wandelen

Ja, jullie lezen het goed. Vandaag gaan we met echte wilde leeuwen wandelen.
Deze leeuwen leven op de zelfde plek als de olifanten. Dit is een project om de leeuwenpopulatie weer op peil te brengen. Door de verstedelijking en landbouw is het aantal leeuwen enorm gedaald. Nu worden pups uit Zuid Afrika overgevlogen en hier gebracht om ze klaar te stomen voor het leven in de jungle. Als ze 18 maanden oud zijn worden ze uitgezet in de nationale parken in afrika.
Wij gingen met 2 leeuwinnen vn 13 maanden oud aan de wandel. er zaten nog al wat do's en don'ts aan. Alleen van achteren benaderen, niet aan oren of gezicht zitten, niet aan de voorkant lopen enz. enz. Alles wat voor ze beweegt houden ze in de gaten en als het iets te snel gaat bespringen ze je. Ik had natuurlijk weer totaal niet het gevoel dat ik met wilde dieren bezig was. De meesten zagen een beetje groen en geel van angst, want een van de leeuwinnen was erg actief en peerde hem regelmatig. We mochten ze ook aaien en naast ze lopen. Zo groot waren deze leeuwen nog niet. Qua hoogte zoiets als Guus, maar ze groeien tot ze 22 maanden zijn. We hebben leuke foto's gemaakt en ook hier een DVD video van gekocht. Alleen deze sturen ze na, omdat hij nog niet klaar was. Ik ben benieuwd.
Omdat alles nog al uit liep kwamen we in de knoei met onze aansluiting op het vliegveld. We hebben de taxichauffeur gevraagd om ons als eerste af te zetten en gelukkig deed hij dat. We hadden een kwartier de tijd om onze koffers te pakken, maar dat was voldoende.
Ik had dezelfde taxichauffeur geregeld als die mij naar de vic falls had gebracht. Hij was daar echt blij mee.
Het was een kwartiertje rijden naar het vliegveld. Ja, hier stond de tijd ook weer stil. Wel 4 incheckbalies en alles moest handmatig ingevuld worden. Dus, het duurde wel even. We moesten te voet naar ons vliegtuid. Je had echt het gevoel dat je in de tijd van Livingstone zat.
De vlucht duurde een kleine twee uur. Het was een klein vliegtuig, we zaten echt met onze armen op schoot. Moesten we ook nog een lunch naar binnen werken.
Mijn buurman aan de linker kant had er niet zo veel moeite mee. we kregen een sandwich, zoals we die bij de benzinepompen kunnen kopen. Hij stak allebei de sandwiches in zijn mond, zijn wangen leken wel die van een marmot en liet het daarna weer voor de helft uit zijn mond lopen om het dan weg te werken. Afschuwelijk smerig. Zijn vriendin at maar een heel klein beetje en ook deze sandwich werkte hij op dezelfde manier weg. Het waren Russen, dus dat verklaarde wel wat. toen kregen ze ook nog ruzie en zij begon er lustig op los te slaan. Wat een gedoe zeg. Hij gaf haar haar zin en zij mocht met het e-book spelen.
Rechts van mij zat een Engels stel en ik weet niet wat die man aan de hand was, maar voordat we opstegen begon hij te bidden en kruisjes te slaan. Dat deed hij ook toen we gingen landen. Waarschijnlijk iemand met vliegangst of een keer een crash meegemaakt.
Ik ben blij dat ik in Johannesburg ben geland.